Welkom op mijn blog

Ik ben Sandra, geboren in 1972 en moeder van Max (2003) verstandelijk gehandicapt en autistisch en Lieke (2005) ondeugend en lief, getrouwd met manlief Cristian sinds 2000. Mijn hobbies zijn kleding maken, quilten, taarten maken, koken, tuinieren en lezen, genoeg dus om daarover af en toe eens iets te vertellen
Ik vind het leuk dat je langskomt en zou het ook leuk vinden als je af en toe een berichtje achterlaat
.

woensdag 5 juni 2013

Natuur

Al een aantal jaar hebben wij een vogelhuisje buiten hangen voor koolmeesjes. Ik vind het zulke schattige vogeltjes. De laatste 3 jaar is het prijs en worden er nestjes gebouwd, eitjes gelegd en uitgebroed. Helaas ging er vorig jaar wat mis en had ik dode vogeltjes in het huisje. Tja dat is de natuur, schoonmaken en afwachten. En ja hoor dit jaar werd mijn huisje weer bewoond! Oh oh wat was is aan het genieten, van de ontwikkelingen. Op een gegeven moment dacht ik dat er voer naar het huisje werd gebracht, een feest het was weer gelukt. Ja hoor het piepen werd steeds luider, dus dit jaar zou het goed gaan. Tot gistermiddag. Het uitvliegen was begonnen, alleen hadden de buurtkatten dat ook in de gaten. Eén van de koolmeesjes kwam in de bek van een buurkat terecht. Gelukkig werd het beestje gered, maar was toch beschadigd.Lieke leefde zo mee met het vogeltje. Na een tijdje besloten we het vogeltje te vangen en in een windlicht te beschermen tegen de katten. Natuurlijk waren vader en moeder koolmees in de war, maar ze moesten ook verder met de andere kleintjes. Vannacht heeft het kleine beestje in de schuur geslapen en vanmorgen leefde hij/zij nog. De dierenambulance weer gebeld, want die had gisteren gezegd, als het de nacht overleefd, kom ik het halen. De mevrouw van de ambulance kwam en zag dat het verder nog bewoonde huisje/nest in de tuin was, dus besloot zij om het kleintje weer terug in het nest te stoppen. Dit was volgens haar het beste. Nou dat ging ook best goed, maar 2 uur later een kabaal in de tuin! Waren de vogels dus allemaal het hok uit en en wat denk je, een ekster had het gewonde diertje in zijn bek en nam het mee naar het dak van een buurtbewoner en at het beestje vrolijk op. Tja zo is de natuur,bikkelhard.
Lieke vond het verschrikkelijk, maar aan haar ook uitgelegd dat het in de natuur nu eenmaal zo gaat. Volgend jaar hopelijk weer bewoners en dan eens kijken hoe we de jonge diertjes kunnen ondersteunen.
Ik moet zeggen dat de rest van het nest, ik denk nog 2 het wel gered hebben!

1 opmerking:

  1. Ja leuk om te zien dat uitvliegen, maar inderdaad een harde buitenwereld voor die kleine diertjes!
    Groetjes
    Lida

    BeantwoordenVerwijderen