Welkom op mijn blog

Ik ben Sandra, geboren in 1972 en moeder van Max (2003) verstandelijk gehandicapt en autistisch en Lieke (2005) ondeugend en lief, getrouwd met manlief Cristian sinds 2000. Mijn hobbies zijn kleding maken, quilten, taarten maken, koken, tuinieren en lezen, genoeg dus om daarover af en toe eens iets te vertellen
Ik vind het leuk dat je langskomt en zou het ook leuk vinden als je af en toe een berichtje achterlaat
.

zondag 14 oktober 2012

Midweek Texel


Eindelijk was het dan zover, de midweek Texel stond voor de deur. Dit keer zat er 1,5 jaar tussen maar het was het wachten meer dan waard. Nieuwe gezichten met een paar oude bekenden. Vier deelneemsters waren dit jaar voor het eerst, maar ook dat bleek geen enkel probleem, het was een hele leuke, gezellige groep.
Doordat we van dat prachtige weer hadden (ze zeggen dat je krijgt wat je verdiend, dus het zat wel snor voor ons :-)) zijn mijn moeder en ik 2x naar het strand geweest om heerlijk te genieten van het mooie weer en de branding. Aangezien Lieke heel graag schelpen wilde hebben, hebben we daar ook ons best voor gedaan.












Een bijzonder exemplaar hebben we alleen maar gefotografeerd en weer terug gelegd op het strand, misschien dat de krab er nog uit zou kruipen.


Op de eerste avond was er de traditionele show and tell. Wij mochten onze quilt van vorig jaar laten zien en verder had ik nog wat kleine quilts bij mij. Maar een beetje verlegen wordt je er wel van hoor, want als je al dat moois voorbij ziet komen, soms echt maar van 1 jaar oud, dan voel je je wel enigszins een broekie op quilt gebied. 
 De rest van de tijd hebben mama en ik hard gewerkt aan ons nieuwe project. Gelukkig had mama al heel veel werk thuis gedaan zodat we meteen aan de slag konden gaan. Het was veel stikwerk en een roze geheel. Toen we alle blokken hadden gemaakt en het patroon gelegd hadden kwamen we erachter dat de maat te klein zou zijn. Nu moeten we t.z.t. terug naar de winkel om nog wat stof bij te kopen zodat we nog eens 42 blokken kunnen maken die we dan aan het geheel moeten vast maken, maar je kunt al wel een beetje zien hoe het gaat worden en we zijn er best wel trots op.
 Natuurlijk was het niet alleen maar werken hoor, er is ook lekker gelachen, gekletst en ook veel gegeten, de lekkerste gerechten kwamen voorbij, tja het wordt niet voor niets een verwen week genoemd! Hopelijk gaan we volgend jaar weer. Maar nu weer tijd voor het drukke leven thuis, waar ik dankzij deze mini vakantie weer helemaal voor kan gaan.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten